Жөндеу зауытының кран машинисі Елена Смирнованың комбинатта еңбек еткеніне 30 жылдан асып барады. Оның еңбек жолы мамандыққа, ұжымға және кәсіпорынға деген адалдықтың жарқын үлгісі деуге болады. 1994 жылы жұмысқа алғаш келген күннен бастап, Елена өзіне артылған міндеттерді абыроймен атқарып, уақыт өте келе кәсіпорынның ең қиын әрі жауапты қызметтерінің бірінде тәжірибелі маманға айналды.
Елена Александровна Ақтауда туып-өскен. Оның алғашқы кәсіби білімі электр станцияларының электр жабдықтарын жөндеумен байланысты болды. 1994 жылдан бастап ол Жөндеу зауытының №5 Орталық жөндеу цехында электр жабдықтарын жөндеуші электрослесарь болып жұмыс істеді. 2001 жылы оқу комбинатында кранмен тасымалдаушыларды даярлау курсы ашылды. Елена бұл мамандықта да өз күшін сынап көрмек болып, алғашқылардың қатарында курсқа жазылды. Екінші мамандықты таңдауым, бұл менің тағдырымның жалғасы болды дейді ол өз мамандығы жөнінде. Бала кезінде демалысқа анасымен бірге самолетпен жиі ұшатын. Бала арманы қияға қалықтап, стюардесса болсам деп ойлайтын. Алайда, бұл арманы орындалмай, өмір оны кездейсоқ кран жүргізушілер курсына алып келді. Оқуды өндірістен қол үзбей жалғастырып, міндетті тағылымдамалардан және емтихандардан өтті. Оның тәлімгері тәжірибелі оқытушы Ивин Виктор Алексеевич болды. 2002 жылы Елена Жөндеу зауытының сорғы жабдықтары мен арматураларын жөндеумен және токарлық жұмыстармен айналысатын №4 цехында жұмыс істей бастады.
Бірінші жұмыс күні Еленаның айтуынша қорқынышымен есте қалыпты. Ол жүктерді биікке көтеріп, тасымалдауы керек болды. Қателескен жағдайда салдары ауыр зардаптарға әкелуі мүмкін еді. Бірақ әріптестері мен тәлімгерлерінің қолдауы, сондай-ақ оның жаңа технологиялар мен механизмдерді игеруге деген құштарлығы, оған жұмысына тез бейімделіп сонымен қатар мамандықта үлкен жетістіктерге жетуге мүмкіндік берді.
Елена Смирнова әйел адамға кранды басқару үшін қара күш жеткіліксіз, сонымен қатар, ол шұғыл әрекет ете алатын қырағы жан болуы қажет дейді. «Краншының көзі жақсы көруі керек, шыдамды болуы және тез шешім қабылдай алуы шарт – бұл кранмен тасымалдаушыға қажет негізгі үш қасиет», - дейді ол. Оның кәсібінде қателіктерге орын жоқ, әр қадамды тексеру керек, тіпті ең кішкентай қателіктің өзі ауыр зардаптарға әкелуі мүмкін.
Елена күнделікті жұмыс күніне дайындықты міндетті медициналық тексеруден өтумен бастайды, содан кейін арнайы жұмыс киімдерін киіп, ауысым алдындағы журналдарды толтырады. Цехта 10 кран жұмыс істейді және әр қызметкердің өз міндеті бар. «Біздің ұжымның басым көпшілігі ерлер. Олар бізді құрметтейді, сыйлайды, қажет болғанда көмектеседі, жігіттермен түсінісу өте оңай,- дейді Елена. Ол өзінің, сондай-ақ әріптестерінің еңбегі кәсіпорынның үздіксіз жұмысына тікелей әсер ететінін мақтан етеді.
Көптеген жұмысшы мамандар сияқты, Елена Александровна да өз кәсібіндегі мамандардың зейнеткерлік жасын қайта қарау қажет деп ойлайды. «Кран машинисі болып еңбек ететін адамдар физикалық және психологиялық тұрғыда 63 жасқа дейін жұмыс істей алмауы мүмкін. Менің ойымша, олар ең көп дегенде 58-60 жасқа дейін жұмыс істеулері керек. Өйткені, бұл жұмыс тек күш-жігерді ғана емес, үлкен жауапкершілікті де қажет етеді».
Жұмысының ауырлығына қарамастан, Елена кітап оқуға, сүйікті музыкалық шығармаларын тыңдауға уақыт табады, сондай-ақ моншақтармен кесте тігуге ерекше құмар. Ол Қазақстанның әдемі жерлерін аралап, тамашалағанды ұнатады. «Біздің қаламыз бен табиғатымыз – өте жайлы және керемет әдемі. Мен осында тұрғанымды мақтан тұтамын», - дейді Елена. Сонымен қатар, ол өз біліміңді үнемі жетілдіріп, жаңа мүмкіндіктерді де пайдаланған дұрыс деп санайды. Елена Александровна қазірде қазақ және ағылшын тілдерін үйренуде.